زمان با تمام شتابی که داشت، گویی متوقّف شده بود و نبض هستی، با تمام هیجانش، جریان کُندی داشت!

خیل فرشتگان، با بال ‏های پرندین، کوچه ‏های بلورین آسمان را اذین می‏بستند و حضرت جبریل علیه‏السلام در انبوه رنگین کمان، بر آسمانِ «مدینه» بال گسترده بود.

در خانه امامت و رسالت، نور و ولایت و در خانه حضرت زهرا علیهاالسلام ، خورشیدی طلوع می‏کرد که تمام هستی، در انتظار پرتوافشانی ‏اش بود؛ خورشید بی ‏بدیلِ شرافت و نَسَب، کرامت و زهد، رحمت و مهر و شهادت و عشق.

میوه جلوه‏ زار طوبی، آیینه تجلّی ‏گاهِ پرتو ذات و تبلور عشق در عاطفه آباد ولایت! که اوّلین اختر آسمان فروز «تشیّع» است و کریم‏ ترین نخلِ بوستانِ آل اللّه‏.

آغوش آسمانی جبریل علیه ‏السلام قنداقه مولود را لمس می‏کند و انعکاس زیبایی ‏اش بر آسمان تابیده می‏شود.

کیست این مولود؟ چه نام دارد؟

کسی برای نام‏ گذاری، تعجیل نمی‏کند. نوبتِ سروش آسمانی است؛ لب به دعا می‏گشاید:

یا مُحسنُ بِحَقِّ الْحَسن!

آری! این تصویر، همان «فَتَبارَکَ اللّه‏ُ اَحسَنُ الْخَالِقینْ» است؛

تفسیر «اللّه‏ُ جَمیلٌ و هُوَ یُحِبُ الجَمالْ»!

            بت پرستان، رخِ خورشید تو را گر بینند      بر قد و قامتِ زیبای تو، ایمان آرند

            شمّه‏ای گر ز تو در عالم علوی برسد        قدسیان رقص برین گنبدِ گَردان، آرند

            جان و دل، هر دو فدای شِکرستانِ تو باد     آب «کوثر» چو از آن چاه ز نخدان آرند!

نهایت شادمانی بر لب‏های حضرت زهرا علیهاالسلام نقش می‏بندد؛

این مولود، اولین میوه پیوند میان رسالت و امامت است.

اولین تبلور عشق و ایمان، طراوت و شور.

با شادمانی پیامبر صلی ‏الله ‏علیه ‏و‏آله‏و سلم و علی علیه ‏السلام ، زهرا علیهاالسلام و جمیع ملایک آستان کبرایی حضرت حق (جلّ جلاله) همراه می‏شویم و عاشقانه می‏گوییم:

اَلْسلامُ عَلیکَ یَا اَبا مُحمّد یا حَسنَ بنَ عَلی، اَیُّها الْمُجْتبی!

مولاجان، ابا محمد، حسن بن علی علیه‏السلام ، ولادتت مبارک!

مرکز لطف و مدار حُسن

رمضان معطر شده است از عطر خوش‌ بوی یاسمن اهل بیت علیهم السلام، از حُسن «حسن» که گام بر گستره زمین نهاده و جهانی را منور ساخته است.

فرشتگان به پای ‌کوبی پرداخته ‌اند و اسحار این شب ‌ها، پیام‌آور نور و روشنی ‌اند.

در نیمه رمضان، نور حق جلوه کرده است و دومین امام نور، پای بر زمین نهاده و آن را متبرک کرده است.

او امام مجتبی علیه السلام، سید نجیبان است و به یمن این میلاد، شیعیان علی علیه السلام از شادی در قالب تن نمی ‌‌‌گنجند و شادی ‌نوشان کوثر محبت اویند.

میلاد حسن علیه السلام، مُهر ناامیدی بر پیشانی شب زده و راه روشن «صراط المستقیم» را به همگان نشان داده است.

آرى! «در صراط المستقیم، ای دل کسی گمراه نیست».

 اینک میلاد خجسته و شکوهمند امام برگزیده، زینت عرش الهى، فرزند جمیل پیامبر است.

ای روی ماه منظر تو، نوبهار حُسن، خال و خط تو مرکز لطف و مدار حُسن»

 سید علی ‏اصغر موسوی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: